Η ποίηση και η θρησκεία των Ελλήνων

Ο πόλεμος που έκαναν οι Έλληνες για να καταλάβουν την Τροία ήταν μεγάλο γεγονός. Τα κατορθώματα των πολεμιστών έγιναν τραγούδια, που τα τραγουδούσαν οι ραψωδοί[1]  στις γιορτές και τα πανηγύρια.

        Τον 8^ο αιώνα π.Χ. ο Όμηρος, ένας σπουδαίος ποιητής, έγραψε δύο μεγάλα ποιήματα, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Η Ιλιάδα μιλάει για τους αγώνες των Ελλήνων για την κατάληψη της Τροίας. Η Οδύσσεια έχει ως θέμα της  τις περιπέτειες που γνώρισε ο Οδυσσέας στην προσπάθειά του να γυρίσει στην αγαπημένη του πατρίδα, την Ιθάκη.

        Από τα ποιήματα αυτά μαθαίνουμε πολλά για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής και τη θρησκεία τους. Παλαιότερα, κάθε περιοχή είχε το δικό της θεό και της δικές της γιορτές. Στο χωριό οπού λατρευόταν ο θεός συγκέντρωναν οι άνθρωποι και τον τιμούσαν με διάφορες τελετές[2]. Μερικές φορές ένας τοπικός θεός αποκτούσε μεγαλύτερη φήμη. Στη γιορτή του τότε έπαιρναν μέρος και κάτοικοι άλλων περιοχών.

        Στην ομηρική εποχή οι Έλληνες πίστευαν στους δώδεκα θεούς, τους οποίους φαντάζονταν ότι κατοικούσαν στον Όλυμπο, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας. Πίστευαν ότι πάνω εκεί υπήρχε ένα λαμπρό παλάτι, όπου έμενε ο Δίας και η γυναίκα του η Ήρα, ενώ οι άλλοι θεοί έμεναν σε χαμηλότερα σπίτια που τα είχε χτίσει ο Ήφαιστος. Για τους αρχαίους Έλληνες όλοι οι θεοί ζούσαν σαν μια οικογένεια, έτρωγαν αμβροσία[3] και έπιναν νέκταρ[4]. Αρχηγός όλων ήταν ο Δίας, τον οποίο οι Έλληνες ονόμαζαν «πατέρα των θεών και των ανθρώπων». Είχε μεγάλη δύναμη και κρατούσε στα χέρια του το φοβερό κεραυνό.

---

[1] Αυτοί που απάγγελλαν σε δημόσιους χώρους τα ποιήματα του Ομήρου.

[2] Οι εκδηλώσεις στις οποίες έπαιρναν μέρος πολλοί άνθρωποι.

[3] Η τροφή των θεών του Ολύμπου, η οποία τους έκανε αθάνατους.

[4] Το ποτό που έπιναν οι θεοί.