Τον
παλιό καιρό, αρχηγός του κράτους ήταν βασιλιάς. Είχε μεγάλη δύναμη και τον
σέβονταν όλοι. Καμιά φορά στο έργο του τον βοηθούσαν μερικοί ηλικιωμένοι
άνθρωποι, που ξεχώριζαν για τη σοβαρότητα τους και την πείρα τους. Όταν ο
βασιλιάς είχε να ανακοινώσει κάτι σπουδαίο, καλούσε το λαό σε συγκέντρωση. Το
μέρος όπου γίνονταν αυτές οι συγκεντρώσεις ήταν ευρύχωρο και το ονόμασαν αγορά.
Η ζωή όμως άλλαξε και ο κόσμος
συγκεντρώνονταν στις πόλεις. Κάποιοι που είχαν πολλά κτήματα, οι άριστοι, όπως
τους έλεγαν, παραμέρισαν το βασιλιά και πήραν την εξουσία στα χέρια τους. Το
πολίτευμα τότε έγινε αριστοκρατικό.
Η ανάπτυξη του εμπορίου έδωσε την
ευκαιρία σε κάποιους ανθρώπους να πλουτίσουν. Οι πλούσιοι, νιώθοντας πιο
ισχυροί, πέτυχαν να πάρουν την εξουσία από τους ευγενείς. Το πολίτευμα
ονομάστηκε ολιγαρχικό, γιατί αυτοί που κυβερνούσαν ήταν λίγοι. Πολλές φορές δε
συμφωνούσαν μεταξύ τους. Από την άλλη πλευρά ο λαός είχε πολλά παράπονα και
συχνά γίνονταν ταραχές.
Την άσχημη αυτή κατάσταση σε διάφορες
πόλεις εκμεταλλεύτηκαν άνθρωποι που είχαν μεγάλες φιλοδοξίες. Κατάφεραν να
κερδίσουν την εμπιστοσύνη του λαού και με τη βοήθεια τους έγιναν τύραννοι. Στο
τυραννικό πολίτευμα αυτός που κυβερνούσε δεν έδινε λόγο σε κανέναν για ό,τι
έκανε.
Τα προβλήματα όμως παρέμεναν. Οι
περισσότεροι δεν είχαν χωράφια για να καλλιεργήσουν και είχαν πολλά χρέη. Σε
πολλές πόλεις έγιναν επαναστάσεις και έδιωξαν τους τυράννους. Οι αλλαγές
συνεχίζονταν και οι άνθρωποι αγωνίζονταν να ζήσουν καλύτερα. στην Αθήνα σιγά
σιγά έπαιρνε την εξουσία ο λαός. Το πολίτευμα γινόταν δημοκρατικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου